‘Het eenzaamheidsplan is een goed begin maar too little too late’, stelt Mercedes Van Volcem. ‘In plaats van ruziemaken onderling hadden ze beter het goed voorbeeld gegeven en dit meteen aangepakt.’

Vergrijzing en eenzaamheid is geen recent fenomeen.

Integendeel de aanpak van de vergrijzing en de daarbij gaande omkadering kon al vijf jaar aangepakt worden. Nu staat men daar met een nummer te zwaaien waar je de naam kan opgeven van iemand waarvan je denkt dat hij of zij eenzaam is…

Oude mensen vragen mij steeds om eens binnen te komen wanneer ik op huisbezoeken ga doorheen de stad. Ze zijn altijd tevreden en lief. Velen blijven veel binnen en sommigen eten alleen. Het is leuk tijd te nemen en te luisteren naar hun verhaal.

Eenzaamheid is een moeilijke kwestie want veel eenzame mensen zullen nooit toegeven dat ze eenzaam zijn. Dus een nummer bellen zit er bij deze mensen ook niet in lijkt mij.

Het belangrijkste is om eenzaamheid te voorkomen. Dit eerder dan het achteraf aan te moeten pakken…

Ik ben daarom voorstander van het creëren  van openbare plaatsen. Ouderen kunnen er bijvoorbeeld kaarten, elkaar leren kennen, … Dat lijken me zaken die echt helpen.

We kunnen ook kijken andere activiteiten in te plannen op die locaties voor ouderen. Sociale activiteiten, ik denk aan: bingo, wandelingen, aquagym en dergelijke. Maar ook actievere zaken als dansen. Voor iedereen wat wils…

Er zijn tal van mogelijkheden. De schepen bevoegd voor senioren hebben we zes jaar (!) niet gehoord.

Laten we ook niet vergeten dat  jongeren een risicogroep kunnen zijn. Daar kan ook eenzaamheid ontstaan. Door bvb. samen te werken met scholen en een beter zicht te krijgen op eenzame jongeren kunnen we jongeren uit deze spiraal halen en samenbrengen.

Als jongeren kennis maken, en praten, met anderen, die soms ook in het zelfde schuitje zitten, zien ze dat ze er toch niet alleen voor staan. Dat ze toch niet zo anders zijn de rest.

Er kunnen nieuwe vriendschappen ontstaan. En we kunnen activiteiten tussen scholen faciliteren. Ik zie hier een rol weggelegd voor sport.

‘Sport blijft voor mij iets verbindend. Het leert ons in groep doelen te bereiken, ons nuttig te voelen, omgaan met mensen die anders zijn, en omgaan met falen en verliezen. Het kan een negatieve spiraal doorprikken.’, stelt Van Volcem.

“Sommige mensen liggen misschien niet goed in hun eigen klas maar misschien juist net goed in een andere groep. We moeten jongeren dan ook helpen in die andere groepen terecht te komen.” stelt Michiel Michielssens.

Michiel Michielssens, een nieuwe aanwinst op de lijst van Mercedes Van Volcem, is nu bootjesman, maar was vroeger leerkracht, en spreekt dus met ervaring over eenzaamheid bij jongeren.

Mercedes Van Volcem
Kandidaat – Burgemeester voor Brugge
Open Vld PLUS