Amsterdam is een enorm levendige stad. Enorm veel fietsen. 500 euro per drie maand om een parkeerplaats te huren als bewoner in het kerngebied. Veel jonge mensen en een universiteit. Een open geest. Ze zoeken een balans met 10 miljoen toeristen. Slechts 30 procent is eigenaar van een woning. Men plant er 9000 hotelkamers in de rand van Amsterdam. Een nieuw eye museum. men vreest duurdere woningen. Ze willen dat de stad van de Amsterdammer blijft en niet enkel eigendom zou worden van rijke toeristen en goede verdieners. Ze willen geen betutteling. Ze willen niet dat Amsterdam vertrut. Ze willen de authenticiteit van de negen straatje behouden. Dit alles heeft niet zoveel met unesco te maken, wel met beleid van de stad. Unesco wordt soms onterecht gebruikt om onpopulair beleid te verdedigen. Moed is nodig om kwaliteit te eisen, want kwaliteit eist vaak geld. Strenge regeltjes en dure materialen sluit de armsten vaak uit. Elke stad zoekt naar evenwicht. Succes moet je constant evalueren en altijd bijsturen. Een ding is zeker: weinig trutten gezien in Amsterdam en de stad is geen trutte.