Demografische evolutie dwingt Vlaamse regering tot bijsturing beleid
De demografische evolutie van Vlaanderen tegen 2030 heeft reusachtige gevolgen voor het Vlaams beleid op zowat alle terreinen. De Vlaamse regering is met het voorbereiden van die omslag nauwelijks bezig, stelt Vlaams volksvertegenwoordiger Mercedes Van Volcem vast.
‘De Vlaamse overheid zal meer moeten vertrouwen op private partners en zal meer moeten uitbesteden, als ze in 2030 wil slagen waar ze vandaag voor 6 miljoen Vlamingen faalt: de noden van 6,6 miljoen Vlamingen te lenigen,’ zegt Van Volcem.
Het bevolkingsaantal in het Vlaams Gewest zal tegen 2030 stijgen tot 6,6 miljoen inwoners, een stijging van 7% tegenover 2008, die zich in negen op de tien gemeenten zal laten voelen. Deze en veel andere projecties van de Studiedienst van de Vlaamse regering vormden deze namiddag in het Vlaams Parlement het voorwerp van debat.
De beleidsimplicaties van die projecties zijn enorm: met meer peuters, kleuters, kinderen, jongeren, gepensioneerden en (hoog)bejaarden, niet alleen pas in 2030, maar gaandeweg vanaf nu eigenlijk, moeten de uitdagingen en problemen die zich stellen óók vanaf nu worden aangepakt. ‘Vandaag botst de Vlaamse regering al op deze problemen, bijvoorbeeld met de capaciteitstekorten in het onderwijs die deze week nog voor ophef zorgden’, zegt Mercedes Van Volcem. Gelijkaardige problemen doen zich voor inzake kinderopvang, wonen en ruimtelijke ordening, welzijn en zorg, ouderenbeleid, arbeidsmarkt, leefmilieu, energie, mobiliteit,… noem maar op.
Van Volcem wees erop dat de overheid nu al structureel over onvoldoende middelen beschikt om tegemoet te komen aan de maatschappelijke noden. Ze gaf het voorbeeld van de wachtlijsten voor gehandicapten, sociale woningen, VDAB-opleidingen, jeugdzorg, scholenbouw, kinderopvang, rusthuizen,… ‘Dat betekent dat waar de overheid private partners voor het beleid kan inschakelen, ze dit moet doen’, beklemtoonde Van Volcem. ‘Het wordt tijd dat de Vlaamse regering in actie schiet en het privaat initiatief als onderdeel van elke beleidsmaterie niet langer wantrouwt en misprijst omwille van het streven naar winst.’
Voor de Open Vld-fractie is het niet te rechtvaardigen om in het licht van de huidige tekorten en wachtlijsten ook de komende jaren, in een context van nog grotere schaarste en stijgende noden en behoeften, op de platgetreden paden te blijven trappelen.
