Dure windenergie dreigt energiehandicap te veroorzaken
Een onderzoek van Sia Partners waarschuwt voor de sterk stijgende kostprijs van windenergie: van 350 miljoen euro nu tot 1,1 miljard euro in 2020. “Als de Vlaamse Regering niet ingrijpt, wordt deze kostenstijging helemaal doorgerekend aan de eindconsument: de gezinnen en de bedrijven,” zegt Vlaams Volksvertegenwoordiger Mercedes Van Volcem. Ze ondervroeg minister Van Den Bossche hierover vandaag in het Vlaams Parlement. “We mogen niet hetzelfde meemaken als bij zonnepanelen: oversubsidiëring die de burger handenvol geld kost. Daarom pleit ik voor een tijdige aanpassing van het ondersteuningsmechanisme.” Ze waarschuwt ook voor een energiehandicap voor Vlaamse bedrijven.
De kostprijs voor windenergie wordt doorgerekend aan de eindconsument via de distributienettarieven. “Slechts 27% van de kostprijs van energie is nog de werkelijke productiekost. De andere kosten zijn steunmaatregelen.” zegt Mercedes Van Volcem. “Als de Vlaamse Regering niet ingrijpt zal dus de exploderende kost voor windenergie helemaal gelegd worden bij de gezinnen en de bedrijven.” Dat is voor Open Vld onaanvaardbaar.
Energiehandicap voor bedrijven
“Het is van groot maatschappelijk belang dat we onze elektriciteit niet nodeloos duur maken. Dure elektriciteit betekent immers een zogenaamde energiehandicap voor onze bedrijven. Door de dure stroom hebben energie-intensieve bedrijven een ernstig concurrentienadeel ten opzichte van buitenlandse bedrijven. Dit brengt tewerkstelling in het gedrang. Een energiehandicap boven onze loonkostenhandicap kunnen we missen als kiespijn,” aldus het Vlaams Parlementslid.
Koopkrachtdaling voor gezinnen
Bovendien betekent dure elektriciteit ook een koopkrachtdaling voor de gezinnen. “Wat mensen aan duurdere elektriciteit uitgeven, kan men niet uitgeven op restaurant, bij de kapper of voor een verbouwing. Dure elektriciteit is dus op vele vlakken nadelig voor onze economie en tewerkstelling,” zegt Van Volcem.
Oversubsidiëring windenergie aanpakken
Van Volcem pleitte in mei 2010 reeds voor een aanpassing van de tarieven voor zonnepanelen om zo oversubsidiëring tegen te gaan. “Toen was het als vloeken in de Kerk. Nu is het merendeel overtuigd van een duurzaam beleid mét gezond verstand.” Van Volcem vraagt om nu ook de subsidiëring van windmomenparken te herbekijken. “Hoewel windmolens energietechnisch efficiënter zijn dan zonnepanelen, hoeft de subsidiëring ervan niet dezelfde buitensporige proporties aan te nemen. In plaats van de feiten achterna te hollen, moet de Vlaamse Regering een coherent en efficiënt beleid voeren ten aanzien van alternatieve energie,” besluit Van Volcem.