BRUSSEL – Traditioneel steekt het politieke jaar in Vlaanderen van wal met de Septemberverklaring van de Minister-President. Ditmaal kwam de commissie wonen vervroegd bijeen om huidige energiecrisis tijdig hoofd te kunnen bieden. Dat we de huurders moeten steunen in deze moeilijke periode staat vast, maar we mogen niet in de val van kortzichtigheid trappen, en de factuur zomaar doorschuiven naar de verhuurders. Dit zou onze woningmarkt slopen. Daarom kwam ik enkele keren tussen tijdens de commissie in het Vlaams Parlement.

De Vlaming kreunt onder stijgende facturen. Na het duurder worden van de winkelkar en het toenemen van de energiefactuur, dreigt de groep private huurders de rekening nogmaals gepresenteerd te krijgen. Een nakende huurprijsindexering kan voor velen een nieuwe mokerslag betekenen.

Deze toegenomen druk op de verhuurder, vaak niet meer dan een gepensioneerde (zelfstandige) met een klein pensioen of een risiconemer die leeft van zijn huurinkomsten, wordt dikwijls te gemakkelijk uit het oog verloren. Ook voor hen stijgen de kosten en wordt het leven duurder. De factuur doorschuiven van huurder naar de verhuurder, zal zeker niet het gewenste effect teweegbrengen, integendeel. Het is dan ook mijn plicht erop toe te zien, dat zowel huurders als verhuurders voldoende steun ontvangen.

Sleutelen aan huurprijsindex?

Verschillende stemmen gaan op om te sleutelen aan de huurprijsindex. Dit zou verhuurders echter doen terugdeinzen van de nu al te krappe woningmarkt. De gevolgen voor het aanbod op de huurmarkt, en zodoende ook de prijzen, zullen nefast zijn.

Private verhuurders lossen op onze woningmarkt een probleem op waar de overheid al jaren faalt. 182.000 mensen hebben recht op een sociale woning, maar de overheid slaagt er niet in om die ter beschikking te stellen. Private verhuurders vullen steeds meer dat gat. Door hen uit deze markt weg te jagen, vergroten we het probleem enkel.

Dat betekent echter niet dat ik mij mordicus tegen elke maatregel rond huurprijsindexering kant. Integendeel, het indexeringsvraagstuk kan gekoppeld worden aan een aantal modaliteiten. Het zou niet terecht zijn om eigenaars die al geïnvesteerd hebben in energiezuinigheid en woonkwaliteit te straffen. In die zin is voor ons een indexering voor kwalitatieve woningen een must. Eigenaars die woningen in slechte staat verhuren daarentegen, kunnen wat mij betreft wél vallen onder een indexeringsstop.

Beter zou zijn

Daarnaast zijn er nog andere mogelijkheden om huurders tegemoet te komen in deze energiecrisis zoals het indexeren van de belastingschalen, de indexering en uitbreiding van de huurpremies en de niet-indexering van sociale huur. Onder het principe van ‘Never Waste A Good Crisis’ kunnen we deze crisis aanwenden om verdere structurele maatregelen te nemen om te komen tot een versnelde transitie naar renovatie in te zetten die het woningbestand kwalitatiever en energiezuiniger moet maken.

Lees hier het artikel over ons debat tijdens de commissie wonen over de energiecrisis in het Vlaams Parlement.