Vorige week stelde minister Homans in Terzake om de procedure op te starten om de erkenning van de Fatih-moskee in Beringen in te trekken. Daarbij werd uitgeschenen dat een rapport van de staatsveiligheid aan de grondslag van die beslissing lag. Tijdens diezelfde uitzending kwam er een reactie van Staatsveiligheid (VSSE), dat de conclusies van de minister niet uit het rapport konden getrokken worden.

In de extra commissie die afgelopen maandag bijeengeroepen werd, werd al duidelijk dat deze communicatie de geloofwaardigheid van onze diensten mogelijks kon aantasten. Nu zien we dat volgens “een veiligheidsbron” Turkije niet langer informatie wenst door te spelen aan onze informatiediensten. Dit is zorgwekkend, wetende dat Turkije over veel gegevens beschikt van mogelijks terugkerende Syrië-strijders. Deze gegevens zijn cruciaal om aanslagen in België te helpen voorkomen.

Daarom vind ik het ongehoord dat profilering en polarisering hier gekozen werd boven de veiligheid van onze burgers. De veiligheid van de Vlamingen moet prioriteit nummer 1 zijn.

“In België geldt terreurniveau 3, nl. ernstig en waarschijnlijk. Het is ongehoord dat fouten van een Vlaams minister dan onze Belgische veiligheidsdiensten in een lastig parket brengen.”

Ik vraag bij aandrang het adhoc-beleid te laten stoppen en de politieke volwassenheid te laten terugkeren. In de commissie zal verder gekeken worden hoe de communicaties de Vlaamse (en bij uitbreiding Belgische) veiligheid en de werking van onze diensten belemmerd hebben. Het lijkt me logisch hier niet licht over te gaan.

Homans verdient een gele kaart. Vlaanderen besturen vraagt een daadkrachtige aanpak. We moeten veiligheid en integratie op 1 zetten. Polarisatie op 0.

Aanstaande maandag wordt de commissie Bestuurszaken en Inburgering met spoed bijeen geroepen in het Vlaams Parlement. De reden hiervoor is de beslissing om de erkenning in te trekken van de Fatih-moskee in Beringen. 

Dit is een belangrijke beslissing waarbij niet over één nacht ijs mag gegaan worden. Een hoorzitting lijkt mij enorm belangrijk en daarom zal ze ook aanstaande maandag plaatsvinden in de commissie die ik voorzit in het Vlaams Parlement.

Dit omdat de al dan niet erkenning van de Fatih moskee een dergelijk belangrijke beslissing is, dat deze niet definitief mag genomen worden alvorens de Staatsveiligheid en de minister hier in de diepte over te kunnen horen.

Jaak Raes, topman van de Staatsveiligheid (VSSE), bevestigde mij reeds zijn aanwezigheid en maakt zich vrij voor aanstaande maandag om 14u gehoord te worden in het parlement.

Spionage door buitenlandse mogendheden op Belgische bodem kan immers niet. Hieromtrent moet een duidelijk signaal komen en gepast worden opgetreden. Echter is volgens de rapporten van de VSSE niet duidelijk dat deze oproep tot spionage ook daadwerkelijk gevolg kreeg door de Fatih moskee. Het is ten zeerste belangrijk dat daar duidelijkheid over ontstaat. Ook stel ik mij de vraag of het gerecht of de VSSE de nodige onderzoeksdaden stelden of zullen stellen omtrent de rol van Adil Sahin, aangezien hij rapporten over Belgische staatsburgers en Turkse staatsburgers op Belgisch grondgebied doorstuurde naar Ankara. Er moet duidelijkheid komen omtrent wie zich bezighoudt met deze spionage-praktijken en in welke mate het netwerk van de Fatih moskee hiervoor functioneel is. Tot die duidelijkheid er is behoeden we ons best van verregaande uitspraken.

Dit opdat we geen bruggen zouden opblazen, waar niet nodig. Moskeeën die gematigd zijn, zijn immers onze sterkste bondgenoten in de strijd tegen radicalisering. Integratie is belangrijk, polarisatie kunnen we vandaag in onze samenleving verder missen.

Het is dan ook totaal niet duidelijk waarom de erkenning van deze (Diyanet) moskee op dit moment zou moeten ingetrokken worden, terwijl er geen klare, sluitende analyse van de Staatsveiligheid is betreffende deze moskee in het bijzonder. Daarom wordt dan ook deze commissie met spoed samengeroepen.

Ik hoop dat maandag de vele vragen en onduidelijkheden zullen beantwoord worden aangaande dit dossier. Want dit dossier is onderdeel van een te belangrijk thema om met de voeten vooruit in het offensief te gaan en cruciale partners in de strijd tegen radicalisering en terrorisme mogelijks te verliezen.

Mercedes Van Volcem
Voorzitter Commissie Binnenlands Bestuur, Integratie en Inburgering. 

Met Open Vld Brugge kaarten we al langer het gebrek aan parkeerplaatsen en de mobiliteit te Brugge aan. We houden u dan ook op de hoogte van wijzigingen in onze stad.

Momenteel wordt aangekondigd dat in een gedeelte van de Rusten- en Wijnenburgstraat meer parkeerplaatsen zullen worden voorzien. Er zal een infostand georganiseerd worden in de inkom van de bib De Dijk Sint-Pieters.

Rond de parkeerplaatsen in de Rustenburgwijk werd een voorstel uitgewerkt, zij het tijdelijk, tot er later een volledige heraanleg van de wijk zal gebeuren.

Deze aanpak is in eerste instantie bestemd voor:

– de Rustenburgstraat, tussen de Sint-Pietersstatiedreef en de Karel Mestdaghstraat
– de Wijnenburgstraat, tussen de Sint-Pietersstatiedreef en de Karel Mestdaghstraat

Deze aanpak zal geëvalueerd worden om dan later toe te passen in delen van de wijk met nood aan bijkomende parkeerplaatsen. (meer…)

De Vlaamse Regering (15 juli ll.) zette het licht op groen voor het planningsproces voor de bouw van een nieuwe sluis in de Zeehaven van Brugge. Op het einde van dit proces zal duidelijk zijn waar precies de nieuwe sluis zal worden gebouwd.

In oktober vorig jaar organiseerde het departement Mobiliteit en Openbare Werken in het Gemeenschapshuis een informatiedag hieromtrent.

Momenteel is er een geactualiseerde alternatievenonderzoeksnota waarin wordt beschreven met welke alternatieven het departement uiteindelijk aan de slag gaat en hoe het onderzoek zal verlopen.

Daarvoor zal een infomarkt plaatsvinden op dinsdag 28 maart tussen 17.30 en 21.00 uur in het Seamen Centre, Ploegstraat 24 in Zeebrugge vanuit het departement. Ik volg alvast mee dit dossier op in het belang van de Bruggeling.

Voor info kunnen jullie terecht op: nieuwesluiszeebrugge@mow.vlaanderen.be

Met vriendelijke groeten
Mercedes

Het islamitisch Offerfeest valt dit jaar uitzonderlijk op 1 september. Praktisch heeft dat tot gevolg dat in veel scholen in centrumsteden maar 1 op 3 leerlingen aanwezig zullen zijn.

60.000 leerlingen volgen islamonderwijs, maar daarin zitten niet de moslimleerlingen van de katholieke scholen. Via steekproeven (KUL) weten we dat in de katholieke scholen gemiddeld 10% van de leerlingen moslim is, met uitschieters van 90% in Brusselse scholen. Dat is een significante proportie van de Vlaamse schoolgaande jeugd.

Islamitische feestdagen zijn in ons land geen wettelijke feestdagen, wel kunnen kinderen wettig afwezig zijn op feestdagen van hun – wettelijk erkende – religie. Een briefje van de ouders volstaat daarvoor.

Ergens is het de logica zelf dat wanneer door omstandigheden (stakingen, noodweer, uitzonderlijke werken) een groot deel van de klaspopulatie niet afwezig kan zijn, we daar pragmatisch mee omgaan. Uit efficiëntieoogpunt heeft het geen zin les te geven aan een aanwezige minderheid, wanneer het de volgende week toch opnieuw herhaald moet worden voor de afwezige meerderheid.

In een open samenleving lijkt het dus vanzelfsprekend om in dit geval de eerste schooldag naar de volgende schooldag te verleggen, namelijk 4 september, en de vraag van het katholiek onderwijs te volgen.

Echter kunnen we nu al voorspellen dat dit debat niet pragmatisch gevoerd zal worden. Neen, want het gaat over de Islam. Dus net zoals elk debat dat een raakvlak heeft met deze religie zullen we mogen zoeken naar nuance zoals naar een speld in een hooiberg.

Want waar wringt het schoentje zich? Deze kleine pragmatische aanpassing zal weer gezien worden als een overwinning van religie op de staat, een erg heikel thema dat ook bij hoofddoeken en rituele slachtingen speelt. Het zoveelste privilege dat religie verkrijgt ten opzichte van de staat. En dan nog in het domein van het onderwijs – dat heilige huisje waar men het eerst naar kijkt als het gaat om samenleven, integratie, inburgering en sociale mobiliteit te bevorderen.

Het is een trieste realiteit dat door de samenlevingsproblemen die er momenteel zijn en die momenteel ook benoemd worden, we in een kramp schieten vanaf we – ogenschijnlijk – maar een toegeving zouden doen naar die religie, Islam genaamd.

Beter kunnen we kijken naar wat wij van ons onderwijs verwachten, en of instituties die tot doel hebben kennis en vaardigheden bij te brengen wel nood hebben aan religie. Zingeving is belangrijk, maar daar heeft religie al lang niet meer het monopolie op. Vakken die werk maken van verbinding – over culturen heen – zouden voorrang moeten krijgen op religie.

Problemen die we nu kennen komen voort uit segregatie en polarisatie. Uit het naast elkaar leven van culturen. Het is geen goed idee om scholen op te delen naar religie en al zeker niet naar religie en geslacht. Islamitisch onderwijs waar jongens en meisjes in aparte scholen zitten, lijken eerder volwaardig burgerschap voor meisjes tegen te gaan dan te bevorderen. Iedereen laten deelnemen aan hetzelfde kwalitatieve onderwijs lijkt voor mij de beste garantie om van een gesegregeerde samenleving naar een volwaardige open samenleving te evolueren. En daarin gaan we moeten geven en nemen – pragmatisch zijn als het ware.

Uit het niet naar elkaar toegroeien en in dialoog gaan met elkaar, kwamen al te veel onderhuidse conflicten voort. Ons onderwijs is te belangrijk om een significant deel van onze jongeren (ca. 110.000 moslimleerlingen) een slechte start te laten maken. Ons onderwijs moet er net voor zorgen dat jongeren met verschillende achtergronden met elkaar in contact komen, elkaar leren begrijpen en respecteren. Ons onderwijs moet divers zijn, en moslimmeisjes in contact brengen met Westerse meisjes. Deze twee groepen hoeven niet van elkaar gescheiden te worden en naast elkaar te leven. Dit zou nefast zijn voor de emancipatie van jonge meisjes met een diverse achtergrond.

Op 1 september wordt immers kennis gemaakt met de school, de titularis en je medeleerlingen.

Dus laten we de polemiek niet op de spits drijven en pragmatisch omgaan met wat zich momenteel stelt op 1 september. Overigens een vrijdag, wat betekent dat ook het luxe-verzuim (families nog op reis) enorm zal zijn.

Bovendien, is de islamitische kalender een maankalender en geen zonnekalender, daarom schuift de datum waarop het Offerfeest gehouden wordt, elk jaar ongeveer met tien dagen op. Dus berekent u zelf maar eens wat de kans is dat het Offerfeest nog eens op 1 september zal vallen tijdens uw leven? De polemiek waard?

“Wie in hotel slaapt zonder betalen is een oplichter… Het is onaanvaardbaar dat een huiseigenaar minder rechten heeft dan iemand die inbreekt en de woning bewoont.” reageert Van Volcem in beknopt in een opinie. Toch overkwam het een Gents koppel die werkt in het buitenland. Twee Roemeense gezinnen namen intrek en men kan de krakers niet zonder slag of stoot uit de woning weren.

Het gebruik van andermans goed zonder toestemming is strafbaar. Het is ondenkbaar dat dit in bepaalde gevallen niet strafbaar is bij een huis en wel bij een auto. De overheid moet ingrijpen. We moeten dit achterpoortje sluiten door een wetgevend initiatief op federaal niveau.

Als je nu geconfronteerd wordt met krakers die je woning bezetten moet je een (dure) gerechtelijke procedure starten om de mensen uit je woning te kunnen krijgen. Dat is de logica op zijn kop. Je bent dan immers 2x het slachtoffer.  We moeten kraken strafbaar maken zodat een eigenaar de gemeente en politiediensten kan inschakelen in geval zijn woning onrechtmatig wordt bezet.  De krakers zelf kunnen dan ook worden vervolgd voor hun misdrijf. Op die wijze geef je ook duidelijk aan dat dergelijk ‘kraak’-gedrag niet aanvaardbaar is in onze samenleving.

Kamerlid Egbert Lachaert (Open Vld) zal een eerder gemaakt wetsvoorstel binnenkort aan het parlement voorleggen om dit probleem aan te pakken.

Economie en een gezond leefmilieu kunnen samengaan. Beiden zijn erg belangrijk voor welvaart en welzijn.

Uit Het Laatste Nieuws:

Van Volcem: “Onze luchtkwaliteit mag dan wel beter zijn dan veel andere centrumsteden, het is de taak van het stadsbestuur om in specifieke straten voor verbetering te zorgen. Daar wordt immers ook gewerkt, geleefd en groeien kinderen op.”

Liesbeth Homans lijkt toch niet de super-minister die N-VA vooropstelde bij de laatste nationale verkiezingen. 7 Bevoegdheden, misschien enkele te veel? Inburgering en Integratie zijn voor mij te belangrijk om licht over te gaan.

In een klimaat waar onze maatschappij probeert op te boksen tegen segregatie, zien we een minister die polarisatie in de hand werkt. Eerder zouden we van een minister moeten verwachten het debat te overstijgen en niet te vervallen in boutades die het werk op Vlaams niveau enkel maar bemoeilijken.

Unia zou een partner moeten zijn van de politiek. Wie een hand uitreikt naar de politiek en het debat aangaat, wordt geschoffeerd. Dit lijkt me niet de goede gang van zaken.  

In Mechelen is er een burgemeester die zichzelf de titel ‘beste burgemeester ter wereld’ mag opspelden. Zijn grootste verwezenlijkingen? Het debat overstijgen en van integratie en migratie – hoe moeilijk soms ook – een positief verhaal maken. Dat is daadkracht, dat is visie. Dat is wat politici moeten beogen.

Ministers en hun bevoegdheden zijn te belangrijk om een legislatuur te laten uitzitten. Ik doel niet op het ontslag van minister Homans. Wel vraag ik duidelijk, als voorzitter van de commissie Integratie en Inburgering, aan de Minister – President een herschikking van de Vlaamse Regering te overwegen. Een minister moet net diversiteit en gelijke kansen omarmen.

In mijn opinie lijkt het goed dat de Minister – President de bevoegdheid tot zich neemt, dusdanig ook op Vlaams niveau van Integratie en Inburgering een succesverhaal te maken. Dit met de nodige maturiteit, zodat het huidige discours van verwijten en polarisering kan ophouden.

Als volksvertegenwoordiger is het immers de taak het werk van de regering te controleren. Ik vind het dan ook belangrijk te constateren en te signaleren dat het huidige klimaat nul bijdraagt aan het maatschappelijke debat. Dat doet me pijn, en dat is niet het beeld dat ik wil zien van de politiek.

Een verderzetting van dit debat zal gevoerd worden in de commissie en het Vlaams Parlement.